Ümidimmmm
Ben senin hiç umurunda olmadım ki … Gelmeyişindendi belki ama Sen benden hiç gitmedin ki .. Her olmayışında , varoluş zamanlarını hatırlayıp ağlamadım ki .. Alıp başımı iki elimin arasına ,Kara kara duygulara dalmadım Gelgitlerde karasız kalmadım . Hep sevdim ! Beni sevmeyişlerini , Kulaklarına ulaşamayan seslenişlerimi , Sensizliklerimi sevdim . Senin sevmediğin beni sevdim ! Bıraktığın günden beri , Öksüz olsalar da , Hala sen kokmakta ellerim Ve hala seni aramakta
Senin ellerinle terlemeyi hayal ederek birleşmekteler Ve hala gözyaşlarım akarken ; ‘’Üzülme , gelecek elbet’’ diye , Teselli etmekteler gözlerimi . Karanlık duygularla arkadaş olamadım hala ! Tek dostum iyimserlik. Seninle hiç tanıştırmadım ama Bir de ümidim var , Sensizlik zamanlarımdaki DOSTUM. Hep senden bahsederdim. Ellerimi gösterirdim ona ; ‘’Bu eller onu çok özlüyor Ve yüreğim acıyor be ümidim ‘’ derdim. Gülümserdi bana….. ‘’Ben , Ümidinim ‘’ derdi . ‘’Bir kendini birde beni kaybetme ,Her kaybedişinde biraz daha sıkı sarıl bana ‘’ derdi. Dalardı gözlerime be kaybettiğim , dolardı Yüreğim. Dolanırdım bomboş sokakları , Bir küçücük odamı dolduramazdım Tutardı ellerimden ‘’Bu eller kısacık saçlarını okşadı ! Ellerinin sıcaklığıyla terledi bu eller ! Ellerin bir daha ellerini tutmayacak mı zannediyorsun ‘’? derdi Ümidim . Ümidim Bir kendimi ,birde ümidimi kaybetmeyeceğim ! Birde , senden sonra bir tek kişi tutacak ellerimden Ve ben sadece onun ellerini sıkı sıkı tutacağım Taki Senin ellerinin sıcaklığını hissettim ana dek Hadi ver ellerini ellerime ÜMİDİM….