HEP GEÇ KALDIM
Sana hep geç kaldım ey hayat!
Ashabı kehf uykusundaydım. Yeni uyandım!
Koştum! Gemiye binmiş ve çoktan yol almıştın
Başka sevdalılarla hülyalara dalmıştın
Rıhtımda hüzünlü ve yalnız! hayatsız kaldım
Sana da hep geç kaldım ey gül!
Nice Gül Bahçelerine bir umutla daldım
Virane olmuş… Diken yığınları kalmıştı
Ya güller kurumuş, ya başkaları kapmıştı
Gülsüz, çiçeksiz, hazan bahçelerinde kaldım
Sana da hep geç kaldım ey mutluluk!
Ağlatan hüzünlü senaryolarda rol aldım
Mutluluk rollerinde adım hiç yazılmadı
Hep yanımdan geçti, bir kez durup da bakmadı
Başkasına aittim dedi, sevinçsiz kaldım
Sana da hep geç kaldım ey şehir!
Usulca bir hayattın kucağıydı muradım
Yerleşik bir hayata bir gün olsun geçmedim
Hayalimi süsleyen şehre gitmek istedim
Âşıkların binmiş, tren gitmişti. Geç kaldım
Sana da hep geç kaldım ey ölüm!
Sabun köpüğüne yazılmış hayata kandım
Geçen kırk yıl acaba bir rüya mı diyorum
Yaşadım mı? Yaşamadım mı? bilemiyorum
Ey ölüm! Kim bilir! belki sana da geç kaldım