YIKILAN UMUTLARIM

değer verme demiştin anne haketmeyen sevgiliye
ama ben çok değer verdim sevdim onu ölesiye
anne demiştinki bir gün terk eder giderse yıkılır umutların
terk edip gitti bile annem yok oldu bitti tüm yarınlarım

kafamdan atamıyorum onu anne yenik düştüm yüreğime
onu çok sevmiştim hiç kötülük düşünmedim değmedi eli elime
daha fazla anlatamıyorum anne ne olur sorma başka bir kelime
son vereceğim bir gün bu acılara tek bir kurşunla beynime

gecelerim geçmiyor uyku tutmuyor gövdem yatsa bile ruhum yatmıyor
şafak söktü işte yine anne gözlerim hala kapanmıyor
ağzım leş gibi sigara zehiri umutlarım tükendi içim kan ağlıyor.
beni böyle görme annem benim için yalnız senin ciğerin yanıyor

yazık verdiğim o değere yazık senin için kalbime ettiğim eziyete
kendimden utanıyorum şimdi permeperişan bir baksan girdiğim vaziyete
kimsenin ahı kimsede kalmaz demişler ahım çıksın istemiyorum senden
çıksa ne olurki sanki zaten yıktın tükettin neler alıp götürdün benden

ağlama gözlerim yanma yüreğim titreme ellerim çökme dizlerim
söz veriyorum terkedilmişliği yaşamayacak ve bir daha sevmeyeceğim
güzel annem sanada söz elimde olmayan o son yolculuk hariç
benim yüzümden seni hiç ağlatmayacak ve üzmeyeceğim.....